Losing a Cellphone or Losing A Person?

Duty na ako.

Nakatayo ako sa pagitan ng tatlong pasyenteng may COCVID19. Nagbabantay. Tumutulong kung paano maiibsan ang hirap nila sa paghinga. Napapaisip ako. Ano ang mahalaga? Mawalan ng bagay na pinapahalagahan mo o buhay na mahalaga sa mga tao? 

Nakakaiyak ang sitwasyon. Wala akong magawa para mawala ang hapo nila. Para silang mga isda na tinanggal sa tubig na naghahabol ng hininga. May pagkakataon na nangingitim ang daliri sa paghabol ng mga hinga. Parang hindi sumasapat ang oxygen na binibigay ko sa kanila. Kulang talaga. 

Nasa pagitan nila akong tatlo. Nasa pagitan ako ng buhay at kamatayan. Nasa pagitan ako ng pandemya. Ito ang tunay na giyera. Paano malalabanan ang virus na ito? Nasa gitna nila ako. 

Ano ang mahalaga, bagay na nawala sayo? O buhay na maaaring mawala sa harapan mo? 

Bagay lang yun. Pwede palitan. Memories lang yun pwede maalala yun. Nakakalungkot maalala ang mga larawan na nakalagay doon. Lahat, wala na ang kahapon. Ang mga lugar na pinuntahan namin, ang mga ngiti, ang mga kilig na nakakunan ng cellphone na yun. Wala na. Wala na siya. Nilamon na ng dagat. Wala na akong cellphone. Gamit lang yun. Mapapalitan. 

Sa paniniwala ni Eman. Kapag wala na. Wala na. Hindi na aasa na babalik pa. Lahat ng lumilisan ay nawawala. Hindi na makakabalik at hindi na babalik. Moving forward. Moving on. Tanggapin ang katotohanan at lumakad palayo sa nakaraan. Tapos na. Tapos na ang kahapon. 

Umalis ka na. Lumayo ka na. Lisanin mo na ang kahapon. 

I Lost my Phone and I Think I Lost the Fight

 I lost my Samsung S20plus in the deep blue sea. 

 Papunta pa lang kami ng Bayaca Pirate Island. Nakaearphone ako, nakikinig sa cellphone ko. Inabot sa akin yung chocolate candies. Iaabot ko sana sa mga bangkero. Tumanggi sila. Umikot ako para iabot sana sa kanila ang chocolate candies at may narinig ako nagbounce. May nahulog. Wala na ang cellphone ko. 

Napahinga na lang ako ng malalim. Ayaw ko naman masira ang kasiyahan ng grupo kaya sinabi ko okay lang. Pero hindi ako okay. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Pagkatapos ng apat na night shift. Puyat yan. Wala na akong magagawa. Gusto ko maiyak pero di ko magawa. Natahimik na lang ako. Mabigat sa pakiramdam. 

Pagkadating namin sa isla. Nabalita na agad sa kanila ang nangyari. Kinausap niya ako at nakikita daw sa mga mata ko ang lungkot. Niyakap niya ako. Pero mabilis lang iyon kasi maraming tao. Sinimulan na ang inuman. Pagkadating pa lang. Jose Cuervo. Coating my self with temporary happiness para makalimot saglit sa nangyari. Iniisip ko na dapat hindi mabahiran ng lungkot ang grupo dahil sa kapabayaan ko. Kapag tumahimik ako baka masira lang ang lakad. 

Uminom. Kumain. Naglaro. Nagsiya. 

Gabi. Nakainom na ang lahat. Tapos na ang mga palaro ng inuman.

Lumipat kami ng buhangin. Nakaupo kami lahat. Humiga ang isang doktora sa hita niya. Nasaktan ako. Gusto ko umalis sa sitwasyon  pero di ko magawa. Hindi ko kayang magsabi na nasasaktan ako. Hindi ko kasi kayang gawin yun sa kanya. Gustong-gusto ko sana. Pero parang malalabag ko ang karapatan niya. Hanggang hawak lang nga ako sa tenga at buhok. Yakap nga parang patanong pa. Nasasaktan ako. Tinitignan ko lang siya. Siguro naman nararamdaman nya naman. Gusto ko siya pero di ko kayang ipaglaban. Wala akong karapatan. Hindi ako nagsasalita. Siguro may nakapansin at pinatayo nila ang doktora. Pero para sa akin, parang habangbuhay ang tagal ng pagkakahiga ng doktora sa hita niya at parang habangbuhay ang sakit. Umalis muna ang doktora at ako ay nagkipagkwentuhan na. 

Hanggang sa tatlo na lang ang naiwan sa inuman. Paminsan-minsan ay umaalis ang kasama namin nung tatlo na lang kami. Meron kami maikling pag-uusap. Di ko alam kung ano ang tinanong ko pero sabi niya siya ay napainvolve na naman sa relasyon ng dalawang magkasintahan. Hindi na naman siya natuto. Tinanong ko kung totoo ba? Napahinga na lang ako ng malalim at nasabi ko sa sarili ko na "Shit Eman!" Nagbibiro daw siya. Naguguluhan na ako. Tinanong ko siya, "Alam mo ba na gusto ka ni Eman?" , "Ano nag stand ni Eman sa iyo?"

"Eman is a friend", sagot niya.

Friendzoned.

Tinanong ko siya kung magnapupusuan ba siya as of now. Wala. 

Kinabukasan. Nag-open na daw ang biyahe sa Coron. Tinatawagan na rin siya ng company niya. 

Magpapaiwan ako sa Bayaca at uuwi bago ako magduty. Pero uuwi siya ng Culion with his reasons. 

Si Eman ay malungkot. 

Si Eman ay kailangan ng umalis ng Culion.

 

 

 

Nakasama Ko ang mga Kaibigan Niya

Kami ay nagdesisyon na babalik kami ng isla.

Si doktora, ako at siya. 

Pagkauwi ko sa bahay ay nagmadali na ako na pumunta ng Palawan Pawnshop para magpadala kay mommy ng allowance. Manghihiram sana ako ng bike kay Amore pero dahil nga umulan at basa ang bike, pinahiram niya ako ng motor niya. Si Amore ay nagluluto ng carbonara at nagpasabay na din ng tinapay afetr ko magpadala kay mommy. Medyo matagal ang pila doon kaya parang di na din ako sigurado sa oras kung makakasabay ba ako.

Binalik ko na ang motor kay Amore. Nagsasalin na siya ng pasta sa sauce. Nagchat na Siya sa akin kung nasaan na ako. May lakad nga pala. Tinawagan ko siya. May nakasave naman pala ako ng number nya. Mas madali na kausapin siya sa number niya kaysa gumamit pa ako ng messenger. Sa bahay na nila kami magkikita-kita. Isasama niya ang dalawa niyang kaibigan.Magbabaon ako ng carbonara.

Nagmadali na ako mag-empake. Malapit na ang oras na kami ay aalis. Sumakay na ako ng tricycle at bumaba sa palengke. Nandoon na rin si doktora. Namimili siya ng kakainin namin sa isla. Limang araw ang usapan namin. Mahaba-haba din na araw yun. Marami rin kaming napamili. Medyo mabigat ang mga dalahin kaya pinalagay muna namin sa bahay Niya. Nandun na yung dalawa niyang kaibigan. Marami nang pinamili sa lamesa Nila. Dumudungaw ang aso niya sa akin at medyo hindi ako komportable kasi malaki at malakas ang tahol. Sinabi niya sa akin na maliit lang ang bangka. Nagtanong din siya kung natatakot ba ako. Mas natatakot ako sa aso niya. Gusto ko sana maglagi doon sa loob ng bahay nila kaya lang kailangan kong samahan si doktora na mamili. Pagkabalik namin sa bahay nila ay dumating na daw ang bangka. Naalala ko, wala pala akong towel na dala. Pinahiram niya ako ng face towel. Mabango. 

Maliit lang ang bangka na sasakyan namin. Kulay pula. Nung oras na iyon ay may bibilhin pa ang bangkero kaya naghintay pa kami sa kaniya. Kasabay nun ay may pasyente na positibo na binababa sa kabilang tambakan.Nagtago ako pati si doktora. Baka mapansin kami ng aming mga kaempleyado at ma issue na aalis ng town proper. Hanggang sa sila na may pasyente ay nakaalis sakay ng ambulansiya kami naman din ay bumaba na sa bangka, nilagay ang mga gamit at naglayag palayo. Kasama ko na ang mga kaibigan niya.

Nasa bandang harapan ako, pangalawa. Maganda ang panahon. Banayad ang dagat. Walang hangin. Kalmada. Derecho ang biyahe. Kakwentuhan ko ang kaibigan niya. Si Jimi. Si Jimi ay malambot. Babad sa downy. Matagal ko na siyang kakilala, nakasama ko rin kasi ang pinsan niya na si kuya Jonathan nung college. Parte si kuya Jonathan ng team sa teamwork. Simula ng umalis kami sa town proper, nagkekwentuhan na kami hanggang na tumigil ang makina sa pag-andar sa gitna ng dagat. Kinukwento niya yung mga encounter namin before sa mga sayawan sa destino. At kami ay nakarating na ulit sa isla ng Bayaca. 

Nakatayo pa rin ang mga tent na ginamit namin kahapon. Nagsabi si kuya Rex na sa taas, sa kwarto na lang niya kami matulog ni doktora. Pinahanda na rin  niya ang isang kwarto para sa kanilang tatlo. Nagluto ng hapunan at kami ay kumain na. Nagbukas ng bote ng alak at kami ay nagkwentuhan ng mga kaibigan niya. Nagpaanod sa alak at mga kwentuhan. Kasama ko na ang mga kaibigan niya. Medyo kinakabahan ako kasi pakiramdam ko para akong estranghero na kasama nila. Paano kaya kung malaman nila na gusto ko yung kaibigan nila. Paano kaya kung makita nila na kinikilig ako sa kanya. Paano ko maitatago ang nararamdaman ko sa nandiyan sila. Medyo challenging ang mangyayari. Inantok na ako.

Umakayat na ako sa taas at gising pa si doktora at kuya Rex. Sila ay nagkekwentuhan. Nasa gitnang kama nila ako. Medyo sumabay ako sa kwnwtuhan nila pero nagpaalam na ako matulog. Sabi ko, orlogs na ako. At kami ay natulog na sa kawalan. 

Sumama Siya sa Lakad ng Mga Ate

Tanghali na. Nauna na ako na pumunta ng bangka. May lakad ang team A. Kami ay pupunta sa Bayaca Island, mag-uunwind. Kasama namin ang mga doctor. Matagal ang paghihintay ko dahil nagkaroon pa ng mga meeting at pagsasaayos ng schedule ang mga kasama namin. 

Magkachat na kami ng umaga pa lang. Mayroong lakad sila ng kaniyang barkada. Kahapon ko pa sana siya gustong yayain na sumama, pero may nauna na siyang schedule. Ayaw ko naman siyang papiliin kung sino ang sasamahan niya. Nung nasa bundok na sila kung saan sila ay pumunta ay nagchat siya na maalon daw. Kailangan namin matuloy ng team dahil ito lang ang panahon na makakaalis kami sa bayan ng Culion. 

Lumagpas na ang oras ng tanghali. Magkachat kami. Nagtanong siya kung nakaalis na ba kami. Hindi pa. Inaya ko na siya ay sumama. At nagconfirm siya na sasama. Sinabi ko rin sa ate Mara Megan na ichat siya para may backup. Panghila para sumama talaga. At siya nga ay sasama. Pinaalam ko na din siya. Sa mga kasama namin na may plus one ako. Pagkalipas pa ng mahabang mga minuto dumating na si dok Alger, dahil sa mga doctor, siya na lang ang inaantay. Bumaba na ako ulit ng bangka para antayin siya. Sinabi ko na din sa kaniya kung saan siya sa bababa. May dala siyang isang case ng alak. Pinabili ko. Kausap ko pa nun si Mam Tonet nang paglingon ko ay nasa tricyle na siya, nagbabayad. Pagkalapit ko sa kanya ay nagpasalamat agad ako. Kasi sumama siya. 

Umalis na kami. Maalon. Malalaki ang alon. Hinahampas ng alon ang bangka mula sa harapan. Pumapasok ang tubig sa mga kinauupuan namin. Nasa harapan siya umupo. Ako naman ay nasa may bandang likod,harap ng bangkero. Napakalakas talaga ng alon. Para kang nasa rollercoaster at laging nababasa. Nasa unahan siya kaya basang basa siya. Hanggang sa pumasok kami sa kawa na mayroong kakalmahan ang dagat. At kami ay nakarating sa bayaca island.

Pagkarating namin sa isla ay ibinaba na agad ang mga pagkain. Gutom ang lahat. Walang pananghalian. Inaya ko na siya kumain pero parang hindi daw maganda ang sikmura niya. Hindi pala siya sanay sa alon. Kahit ang sabi ng ate Mara Megan ay sanay siya sa bangka. 

Magbilis ang oras. Ang iba ay nagluto. Kami ay naligo na sa dagat. Nagpatayo na ng mga tent. Hindi pala niya alam na kami ay magoovernight dito sa isla kaya tanghali na kami umalis. Wala siyang dalang damit. Nagsabi na ako sa kanya na may mga extra akong damit. 

Napakaganda talaga ng sunset dito sa bayaca island. Parang painting. Surreal. Binibiro nila ako na dapat kami ay magkasama habang nanonood ng sunset. Minsan naaawkward ako baka may makapuna na gusto ko siya pero yung mga maliliit na gestures niya ay hindi ko mapigilan na mapansin tulad ng pagtingin sa mga mata, pagtaas ng kilay at pagngiti.

Gabi. Tapos nang kumain. Inuman na. Naglaro kami ng concentration. Napapagod sila sa mga pinangpapagawa ko sa kanila. Mind game, unang sasabihin ang pangalan manlalaro bago ipapasa sa susunod na manlalaro. Ako ang kanilang tinitira. Ako ang pinupunterya nila. Gusto nila akong malasing. Gusto nila akong mabulok. Pero hindi sila magwawagi. Palaban kaya eto. Hindi tayo tinuruan ng sexbomb para bumawi. Hanggang sa nagpalit na ng laro, category game, na sobrang pinaglalaban ang mga sagot, tulad ng mga bagay na malambot na pinatitigas. Ulo ng baboy na nilagay sa freezer at graham cake. Not the usual answer dapat para masaya. Masaya siya. Tuwang tuwa siya sa laro. Hanggang sa napagod na ang mga manlalatro at unti-unting nawala sa lamesa. 

Kami na lang ni Dra Kring ang natira kasama siya. Gusto ko nang umuwi ng Coron. Nalulungkot na ako sa Culion. Sa lahat ng mga nangyayari na parang wala nang katapusan na kalungkutan. Gusto ko nang bumalik sa bahay. Gusto ko nang makita, makalaro at magpaligo ng mga aso. Gusto ko nang mayakap ang Mommy. Gusto ko nang umuwi. Hindi pwede. Lockdown sila. Madami ang cases. Marami ang namamatay dahil sa COVID19. 

Natulog na siya. Nagpahanda siya ng sarili niyang higaan. Medyo nag-expect ako dun na may katabi ako sa tent. 

Kinabukasan. Almusal. Maaga pa rin ako gumising. Naririnig ko ang boses niya. Nakikipagkwentuhan. 

Good morning. 

After kumain ay umakyat kami ng bundok, kasama ang dalawang doktor, si kuya Rex at siya. Titignan namin ang likuran ng isla. Matarik ang daan. Hindi naman masukal ang daan paakyat. Medyo madulas lang ang daan dahil umulan kagabi. Pagkatapos naming makita ang likod. Bumalik na kami. Naabutan namin si kuya Rex na namumutol ng mga vines. Mayroon siyang dalang gulok at palakol na para kang nasa pelikulang nasa patayan. Nakakatakot. Doon sa taas ng bundok ay may dalawang daan na pwede pagpilian kung san babalik sa harapan ng isla. Pinili namin yung daan na ang tawag ay Amihan. Matarik at madulas. Para kang nasa bangin. Mahaba ang daan pabalik. Nasa likuran siya, kasunod ako ni kuya Rex. Malayo ang agwat namin. Gusto ko rin sana magpatulong habang naglalakad pero may mga babae kasi kaming kasama kaya wag na lang. Umaambisyon. 

Pagkarating namin sa harapan ng isla ay saktong dumating ang bangka na magsusundo sa amin pabalik. Nakiusap pa kami sa bangka na maghintay muna kasi  mag-ssnorkel muna kami. Binanggit ko ulit. May extra akong damit na dala. Kagabi pa pala niya inaantay yung damit dahil hindi ko naman inaabot sa kanya. 

Kami ay lumangoy na sa dagat. Ang galing niya. Marunong siyang sumisid. Kaya niyang magpaikot-ikot sa ilalim ng dagat. Kaya niyang sumisid ng matagal. Nakakamangha siya. Kasabay namin ang ibang doktor na lumangoy sa kanto ng isla. Maganda ang ilalim ng dagat. Maraming corals. 

Pagkabalik namin ng pampang ay nagsimula na ako ng magalsabalutan ng mga gamit. Baka matagal na ang paghihintay ng bangka. Nag-uusap pala si kuya Rex at dra. Lysa na mag-stay. Magsstay din siya. Ako ay tinanong niya. Nagdadalawang isip pa ako pero dahil kasama naman siya. Sasama ako pabalik dito sa isla.

My Five Days Quarantine

     Pagkatapos ng meeting namin, tinawagan na namin yung guard para masundo na ang aming team sa COVID ward. Hinatid kami sa Loyola College of Culion. Pagkarating namin sa LCC, hindi pa namin alam kung saang kwarto kami papasok. Sinubukan lang namin na pihitin yung pintuan at ito ay bukas, pagkapasok namin ay kusina na agad. May dalawang kwarto. Sinubukan namin buksan ang pinto sa gawin kanan pero ito ay nakalock. Ang kwarto namin ay sa kaliwa. May maliit na aircon doon at malaking banyo. Kami ay nasa laboratory room ng LCC. 

    Kung susumahin lahat ng araw  na magsstay kami sa LCC, nasa anim na araw. Unang gabi namin doon ay adjustment na naman. Labas ng mga gamit sa banyo, mga charger, mga pagkain. Ikot ikot sa paligid para maorient, so far okay naman, may tubig. 

    Anim na araw at limang gabi. 

    Napagusapan namin ni Mara yung tungkol sa pasyente namin na nagmental breakdown. Nagmessage kasi ang COVID ward na humingi siya ng pasenya at pasasalamat na rin dahil sa pag-alaga sa kanya. Pasenya kasi pakiramdam niya ang lahat ng pagod ay dama na niya at bilis ng mga pangyayari. Tinanong ko si Mara kung paano siya nakikipag-usap sa mga pasyente niya,  kasi ako kapag pasok ako, magtatanong lang kung ano nararamdaman, magbibigay ng gamot, kukuha ng vital signs at aalis na. Hindi ko hinahayaan magtagal sa pasyente kasi natatakot din naman ako mahawa. At ayun nga ang sabi niya, minsan umuupo pa siya sa tabi ng pasyente at huwag daw kakalimutan ang touch, paghawak,paghipo o pagtapik sa pasyente, nakakatulong. Baka nakalimutan ko na iyon kasi dahil sa pagmamadali na matapos ang lahat ng trabaho. Salamat sa pagpapaalala. Napag-usapan din namin si plus one, baka daw icouncil nya din. Sabi ko huwag niyang gawin iyon. Nabanggit nya na baka nalilito pa lang siya sa sexuality nya dahil bata pa siya, kasi okay naman siya na sumama sa akin. Nakwento ko na din na magkasama kami sa Coron for like everyday of that certain week. Nasabi ko nga na what will be the next, hanggang ganun na lang ba? nasa getting to know pa rin nga. Hay naku. Daming kwestyon sa isip na walang kalakasang loob na itanong kay plus one. Walang label. 

    Nakagawa na kami ng kwento sa aming lahat. Kami ay ang fours sisters without a wedding. Si Mara si Teddy, ako si Bobby, pinili ko daw yung pinakamaganda, si Bea, Bea Bunda. Si ate Fatima si Gabby at si ate Lalang si Alex. Napagkatuwaan din namin ang mga pangalan namin na dapat ay full name ang gagamitin lagi at hindi nickname. Mara Megan, Maria Fatima, Perla at Manuel III. All of the things para mairaos ang araw. Tumatawag din ako kay Mommy kasi start na naman ng lockdown nila at surge nila sa Coron. Tuwing hapon nanan ay nagpapapawis naman ako dahil ako ay lumaki na naman. 

     Panghuling araw ay na swab kami. Tinusok kami sa bibig at sa dalawang butas ng ilong. Naluha talaga ako. Para akong maiiyak. Salamat na lang talaga at kami ay negatibo. Nakauwi na rin sa mga kanya-kanyang tahanan. At ako naman ay hindi pa makakauwi ng Coron. 

Seventh Day of Duty

    Biruin mo yun, nakapitong araw na ako. Ang bilis lang ng araw. Tapos na agad ang pitong araw na duty. Palitan na namin gn shift. Pang-gabi na ako. Mahaba ang off ko like 24hours. 

    The same of the usual duty. Palabas ng mga pasyente. Sana ay wala ng toxic na admission. 

    Puro kalokohan lang ginagawa namin sa mga kasama namin. Binibiro namin siya sa nangliligaw sa kanya. Parang matatapos ang pandemya na ito na may jowa na siya. 

    Chinat ko na din yung crush ko. Napapaisip tuloy ako kung ipupush ko pa ba? May patutunguhan ba? At hanggang kailan ito. Ang dami kong tanong. Masaya pa ba? O dahil nagrerespond lang siya kaya okay na. Hays. Mahirap ang walang label, walang clarity. Hindi mo alam kung san ka lulugar at kung ano ba talaga ang gusto mong gawin. Walang plano kung saan ba papunta ito. 

    Huling gabi ng duty. Nagtantrums ang pasyente. Post cesarean section ng postibo naming pasyente. Ang dami niyang complain, sa sarili, sa sitwasyon saka sa baby nya. Hinayaan ko siyang magverbalize ng mga nararamdaman niya. Kaya lang parang sumosobra na sya. Super nag na siya. Ayaw ko ng ganun. Pinapakalma ko siya pero clouded na yung utak nya sa mga nangyayari sa kanya. Humihinga lang ako ng malalim para ako naman ang kumalma. Nabibibwiset na ako sa kanya. Tumutulo na ang pawis ko sa buong katawan ko dahil sa hazmat. Basang-basa na yung boxer ko ng pawis. Panghuling duty ko na. Nainsertan ko na siya ng heplock at nagbigay na din ako ng paracetamol intravenous sa kanya para mawala ang kirot na nararamdaman nya. Nung kay baby na ako mag-iinsert mas lalong lumakas naman ang pagsasalita niya. Doon na ako nagdecide na tumawag ng SOS. Buti na lang at hindi pa tulog yung kasama ko. Nagaptulong ako pakalmahin ang nanay. Kinausap siya. Nilabas namin yung baby. Sa hallway namin ininsertan ng intravenous fluids. Kumalma ang nanay. Nawala ang lahat ng kirot. Pinalipat ko mula sa upuan niya papunta sa kama at daliang nakatulog. Hays. Kagigil.

    Hinanapan namin ng gatas ang  baby at mabuti mayroon ang milk bank ng NICU. Sa hallway namin nilagay ang baby para ma monitor. Pinapadede namin siya gamit ang syringe. Naransan ko din na magpadighay ng baby. Nilagay ko sa balikat ko siya para dumighay. Wala ako narirnig na dighay. Pagkapaharap ko sa kanya. Bigla siya dumighay sa harap ko. Ang cute. Pero medyo may kaba ako kasi nakasama na ng nanay na postibo ang baby. Naswab naman si baby at hinihintay namin ang result. 

    After endorsement ay natulog na ako. Pagkagising ko. Negative si baby sa COVID19. Hinga ng malalim at nagpasalamat kay Lord. Tapos na ang 14days duty namin ngayong buwan.

Third Day of Quarantine 2021

 Nakaplano na ang routine ko for today.

Gising.

Kain.

Exercise.

Ligo.

Kain.

Gawa ng module.

May mga napauwi na na mga staff pero home quarantine pa sila. Kaya kulang na ang mga staff. Tingin ko, papasukin na naman kami kung magnenegative kami. Mahihirapan na kami kunin itong quarantine day off namin. 

May nagpositve na naman na staff ng ospital, pangatlo na siya nagpositive. So far mukhang di naman from hospital ang local transmission galing sa labas. May staff kasi na umattend ng church gathering, eh may mga nakasalamuha siya na galing Busuanga at Maglalambay. May mga postive kasi doon. Kaya malaki ang tsansa na mayroon doon na positve na nakasalamuha nila. 

Kung lalabas man kami dito sa Olazabal, stay at home naman kami kasi lockdown ang bayan ng Culion.

Second Day Of Quarantine 2021

 Nagising sa Olazabal building dahil pinalipat kami kagabi.

Medyo late na ako nakatulog kagabi siguro bagong higaan na naman. Magkasaa kami ni Mara dito sa kwarto para narin kapag may online class mas mdali makapagtanong ng mga clarification. 

Gagawa na naman ng bagong routine para maging productive ang araw. Kailangang mag-aral para maubos na ang mga module na yan. Kailangan na ding maglaba dahil kulang ang damit kong dala. Dala ko pa ang mga scrub suit ko dito dahil wala na akong maisusuot. 

Wala akong maintindihan sa statistics, walang pumapasok sa utak ko. Hays.

Napapaisip din ako kung saan nakuha ng mga kasama ko yung virus. May dalawa kaming postive na handle, isa sa ICU at isa sa COVID ward. How come kaya na nahawa sila? Dalawang staff na hindi naman nakahandle ng postive. Palaisipan. Bahala na muna ang management diyan. Basta ang goal natin ay makauwi ng negative sa boarding house.

Hindi na naman ako makakauwi ng Coron, lockdown ang Culion. Balik pasuyo ulit. Nag-aalala tuloy ako kay Mommy pero okay naman siya. Tiwala lang kay Lord. Nakakalungkot, pero kailangan maging matapang at malakas ang isip para hindi panghinaan. 

Bukas ay ikatlong araw na namin. Kapit lang.

First Day of Quarantine 2021

Pagkatapos ng meeting namin kagabi sa COVID ward ay dinala na kami dito sa Hotel Maya. 

Unang araw na ng quarantine namin.

Panibagong adjustment sa lugar na aming paglalagakan ng limang araw. 

Pagkatapos namin maexpose sa positive na patient, bibilang ng limang araw bago pa kami maswab. Hopefully ay mag-negative lahat kami. 

Kinahapunan, nabalitaan namin na may mga staff na pinasok sa ospital at subjecy for swab at later on ay napabalita na maglolockdown ang ospital.

Kinabahan na ako, marami na akong naisip kung ano ang mangyayari. May pagkakataon na hindi ako mapakali. Iniisip ko, what if kung mayroon nga silang virus. Paano na mangyayari yun?

Lockdown na ang ospital. 

Tinawagan ako ng head nami na ililipat daw kami sa Olazabal hall, dahil yung mga staff na nakasalamuha ng mga admitted staff ay ilalagay sa Hotel Maya. 

Nag-empake na kami ng gamit. 

Lumabas kami sa ng hotel at sinundo ng sasakyan. Pagkadating namin sa gate at pila ng mga kawani for contact tracing. 

Dark times. 

Parang isang madilim na panaginip ang nangyayari. Mga kaibigan at kakilala ko ang mga suspect. Nakakakaba .

-Adva Birenbaum-

Buluang, Culion, Palawan

When in Buluang.

No sand

but with pebbles.