Seventh Day of Duty

    Biruin mo yun, nakapitong araw na ako. Ang bilis lang ng araw. Tapos na agad ang pitong araw na duty. Palitan na namin gn shift. Pang-gabi na ako. Mahaba ang off ko like 24hours. 

    The same of the usual duty. Palabas ng mga pasyente. Sana ay wala ng toxic na admission. 

    Puro kalokohan lang ginagawa namin sa mga kasama namin. Binibiro namin siya sa nangliligaw sa kanya. Parang matatapos ang pandemya na ito na may jowa na siya. 

    Chinat ko na din yung crush ko. Napapaisip tuloy ako kung ipupush ko pa ba? May patutunguhan ba? At hanggang kailan ito. Ang dami kong tanong. Masaya pa ba? O dahil nagrerespond lang siya kaya okay na. Hays. Mahirap ang walang label, walang clarity. Hindi mo alam kung san ka lulugar at kung ano ba talaga ang gusto mong gawin. Walang plano kung saan ba papunta ito. 

    Huling gabi ng duty. Nagtantrums ang pasyente. Post cesarean section ng postibo naming pasyente. Ang dami niyang complain, sa sarili, sa sitwasyon saka sa baby nya. Hinayaan ko siyang magverbalize ng mga nararamdaman niya. Kaya lang parang sumosobra na sya. Super nag na siya. Ayaw ko ng ganun. Pinapakalma ko siya pero clouded na yung utak nya sa mga nangyayari sa kanya. Humihinga lang ako ng malalim para ako naman ang kumalma. Nabibibwiset na ako sa kanya. Tumutulo na ang pawis ko sa buong katawan ko dahil sa hazmat. Basang-basa na yung boxer ko ng pawis. Panghuling duty ko na. Nainsertan ko na siya ng heplock at nagbigay na din ako ng paracetamol intravenous sa kanya para mawala ang kirot na nararamdaman nya. Nung kay baby na ako mag-iinsert mas lalong lumakas naman ang pagsasalita niya. Doon na ako nagdecide na tumawag ng SOS. Buti na lang at hindi pa tulog yung kasama ko. Nagaptulong ako pakalmahin ang nanay. Kinausap siya. Nilabas namin yung baby. Sa hallway namin ininsertan ng intravenous fluids. Kumalma ang nanay. Nawala ang lahat ng kirot. Pinalipat ko mula sa upuan niya papunta sa kama at daliang nakatulog. Hays. Kagigil.

    Hinanapan namin ng gatas ang  baby at mabuti mayroon ang milk bank ng NICU. Sa hallway namin nilagay ang baby para ma monitor. Pinapadede namin siya gamit ang syringe. Naransan ko din na magpadighay ng baby. Nilagay ko sa balikat ko siya para dumighay. Wala ako narirnig na dighay. Pagkapaharap ko sa kanya. Bigla siya dumighay sa harap ko. Ang cute. Pero medyo may kaba ako kasi nakasama na ng nanay na postibo ang baby. Naswab naman si baby at hinihintay namin ang result. 

    After endorsement ay natulog na ako. Pagkagising ko. Negative si baby sa COVID19. Hinga ng malalim at nagpasalamat kay Lord. Tapos na ang 14days duty namin ngayong buwan.

My First Three Days of Duty

 April 23, 2021

    Morning duty ako sa schedule ngayong April. Maaga pa ako nagising at plano ko na maglakad papasok sa ospital. Nadaanan ako ng ambulansya na nagsundo ng mga frontliners. Pagkapasok dito ay hinanda ko na talaga ang sarili ko para sa mga positibo na pasyente. Mapapalaban na talaga kami sa madaming pasyente. Nawa ay hindi na magkaroon ng surge ng pasyente at hindi na kami natoxic.

    Endorsement na at para akong mag-iinformation overload sa mga endorsement na sinasabi nila. Madaming bilin at mga gagawin. Iniisip ko nga na mag meeting kami para maendorse lahat. Pero hindi nangyari. Sila ay umalis na ng tanghali, yung mga pinalitan namin. At ako ay natoxic na sa mga gagawin.

    Unang gabi pa lang ay sumakit na ang ulo sa mga pangyayari. Kaya maaga ako natulog. Ang kapalitan naman namin ay nagkaroon ng mga admission. Hindi na ako nakatulong sa kanila. Sinulit ko ang tulog ko dahil alam ko na mapapalaban na naman ako kinabukasan.

    Sumunod na araw ay adjustment pa din ng katawan ko sa duty, nagstart na din ako mag-exercise dahil mukhang lumaki na ako kakaluto ko ng pasta sa boarding house. Pinipigilan ko pa rin naman kumain ng kanin pero kapag hotdog at itlog ang ulam, parang nasasabik na ako kumain. Nagpadala pa ng chili sauce si Arcelie kaya naman ang gana ko kumain. Dapat itong mapigilan dahil lalaki ako at ayaw ko yun. 

    Sinuot ko na ang mga pantulog na binili ko kay DK para s komportableng pagtulog. Nagugulat ang mga kasamhan ko sa bago kong pantulog dahil dati yung luma kong pajama ang suot ko. Marami akong dala. 

    Ikatlong araw ay nakapag-adjust na talaga ako, parang bumagal na ang oras at pakiramdam ko ay marami na akong nagagawa.

The Days Off Before My Duty

April 16, 2020. Handa na akong lumabas ng quarantine facilty. Ayaw pa ng mga kasamo ko lumabas kesyo gusto pa nila magpa-x-ray at diretso magpabakuna pero parang wala naman silang kinocontact na tao na mag-aasikaso ng mga gusto nilang gawin. Nagdesisyon na ako, ako na unang uuwi. Gusto ko na bumalik sa kwarto ko at mahiga ng komportable. Gusto ko nang magpalit ng damit. Damit na pangbahay. Sawa na ako sa scrub suit ko na lagi ko na lang sinususot araw-araw. At tumawag na ako sa magsusundo sa akin. Bumiyahe na ako pauwi at parang isang ghost town na ang Culion, walang tao sa paligid. Marumi ang kalsada, ang daming mga dahon na nagkalat na para bang pinabayaan na ang bayan. Nakakalungkot ang mga pangyayari. 

Nang mga sumunod na araw ay gumawa na lang ako ng sarili kong routine sa bahay. Mabobored lang ako sa walang ginagawa. Nagbasa ako ng aklat, at muntik ko ng matapos. Nanood ulit ng series ng Game of Thrones, "things I do for love" by Jaime Lannister. Hays. Napakasarap ulitin ang mga eksena nila. Ang sarap balikan ang kabaliwan sa series na ito. Kapag hapon ay nagkakapag-ehersisyo din ako at ayun na nga nasobrahan kakabuhat ng barbel. Namaga ang kanang braso ko. Hindi kasi sanay ang kanan ko dahil nga kaliwete ako. Parang limang araw din naresolve ang maga ng braso ko. May pagkakataon na nagkapag-inuman din kami. Unang gabi pa lang, nagpaalam na ako sa kasama ko sa bahay na iinom ako kasama ang kaibigan ko na medyo matagal ko nang hindi nakakasama. Mga pasaway. Lockdown na sa isang baranggay dito. Pero nagawa pa rin niyang makapuslit. May mga nayaya rin siya na kasama namin uminom. Grabe ang kaba ko kasi alam ko na bawal at baka mahuli kami. Napagbigyan din kami na bumili na alak. Buti na lang. Kailangan ko din ito para mabawasan ang lungkot at pag-iisa. Dumaan ang gabi at natapos din ng uamaga. Sumunod na inuman at kasama ang tropa, hindi ko na kinaya nag inuman kasi marami ang nakain ko nung hapon. Isinuka ko lang din naman. Gin kasi ang kanilang iniinom. Kinaya ko kaya lang naaamoy ko yung baho ng gin. Yan ang amoy ng mga pasyente ko sa ICU dati kaya pangit ang naaalala ko sa amoy ng gin. 

Araw bago ang duty ko. Bumalik galing duty ang mga katrabaho ko. Umakyat sila sa ginagawang second floor ng boarding house. Nagself isolation sila, may nahandle daw sila na malamang positibo. Medyo kinabahan ako doon. Tapos ang sabi pa nila nag level 3 sila ng PPE. Nagpakampante sila na hindi magpopositibo ang pasyente. Nung nakita nila ang xray ng pasyente, nanlumo sila sa resulta. Kaya inunahan na nila ang Infectious Nurse na mag-isolate from the community. At it turned out, positive nga  yung pasyente. May halong asar ako sa kanila na nagduty, sa panahon ngayon na marami na ang nahahawa ng COVID19, bago pa sila nagpakapakampante. Pero desisyon kasi yunh ng ground commander daw nila. Hays. 

Kaya humanda ka Eman sa duty mo. Sana ay hindi mo maranasan ang surge ng pasyente tulad ng naranasan ng kabilang team. 

QuaranTimang

Ewan ko ba.

Mukhang araw-araw na kami nagcha-chat pero wala namang pinatutunguhan ang mga usapan namin. 

Wala kasing label. 

Alam nyang gusto ko siya pero di ko alam kung gusto nya din ako o option lang ako dahil hindi pa siya sigurado. Hindi kaya, nakareserve lang ako, o kaya pampalipas oras nya.

Kakapost nya lang ng picture nya sa facebook at ang daming comments. Puro bebe. Naku, seselos ako eh wala namang karapatan si ako. Hirap ng kalagayan mo eman. Ano ba yan?  o ano ba yorn? 

Ang hirap pala kapag ikaw ang nauna. Naunang nagtapat ng nararamdaman, Parang ikaw yung mahina, Ikaw yung nagmamahal at parang sa huli, ikaw yung masasaktan. 

Sinubukan ko today na hindi muna siya ichat pero si puso ko, naku! umaabang-abang ng message nya kung mauuna ba siya magpaparamdam at oo nga! nagchat siya. 

Angr rupok-rupok mo. 

QuarangTanga.

Fifth Day of Quarantine 2021

 This is the last day of quarantine.

Ang araw na pinakahihintay namin. Day of swabbing. First time in forever. 

Wala akong gagawin today. Hihilata lang ako at maghihintay ng swabber tapos result.

Medyo may kaba akong nararamdaman kasi baka nagfail ang infectious control namin sa loob ng Covid ward. What if diba. Anong mangyayari? eh sunod sunod na na mga staff na nagpopositive. 

Whole day, walang ligo. Kumain at natulog.

Alas tres. Parang walang kumikilos na mga tao sa labas, Lahat ay busy. 

Pinagchat ko na yung gagawa ng request namin for swabbing, chief namin, infectious control nurse namin. Walang nagrereply hanggang sa hapon na. Dapat daw pala kapag mag-iinform sa kanila ay sesegway ka muna ng mga indirect message. Example dun sa IT namin, dapat magtatanong ka muna kung may fresh lumpia bago magtatanong kung mayroon na ba kami na request for swabbing at tapos sa infectious control nurse namin kung nakagawa na ba siya ng module nya bago tanungin kung masaswab ba kami today.

Laughtrip lang kami sa loob ng quarantine. 

Alas siyete. Nawawalan na ako ng pag-asa kung masaswab ba kami. Katext ko na din yung medtech na nagooperate ng molecular laboratory. Hangang gabi daw sila gumagawa sa dami ng mga specimen. 

Alasy otso. May dumating na na swabber. 

For the first time on forever, matutusok na ang aking ilong. Nung una, sa lalamunan, medyo kinaya pa naman ng gagreflex ko. Tapos nung sa ilong na, pagkalabas ng buds, naluha ako. Nasa 4/10 ang pain score. Para akong sisipunin after, na parang may nakabara sa ilong ko. 

Alas diyes. Lumabas na ang resulta, negative kami. Hindi muna kami umuwi. Late na din yung oras. Bukas na lang kami uuwi. 

Thank you Lord at makakauwi na din ako sa boarding house.

Fourth Day of Quarantine 2021

 Isang gabi na lang at makakauwi na kami. 

Maaga pa ako gumawa ng module ko sa dining area. Matagal akong tumambay doon para matapos ang module ko.

May mga bago na namang dumagdag na positive sa list of staff namin, umabot na ng admin. One thing for sure, hindi galing sa ospital ang pagkahawa ng mga tao sa virus. Galing sa mass gathering ng church. 

Hopefully magawa kami ng maaga bukas, First time ko pa naman maswab.

Third Day of Quarantine 2021

 Nakaplano na ang routine ko for today.

Gising.

Kain.

Exercise.

Ligo.

Kain.

Gawa ng module.

May mga napauwi na na mga staff pero home quarantine pa sila. Kaya kulang na ang mga staff. Tingin ko, papasukin na naman kami kung magnenegative kami. Mahihirapan na kami kunin itong quarantine day off namin. 

May nagpositve na naman na staff ng ospital, pangatlo na siya nagpositive. So far mukhang di naman from hospital ang local transmission galing sa labas. May staff kasi na umattend ng church gathering, eh may mga nakasalamuha siya na galing Busuanga at Maglalambay. May mga postive kasi doon. Kaya malaki ang tsansa na mayroon doon na positve na nakasalamuha nila. 

Kung lalabas man kami dito sa Olazabal, stay at home naman kami kasi lockdown ang bayan ng Culion.

Second Day Of Quarantine 2021

 Nagising sa Olazabal building dahil pinalipat kami kagabi.

Medyo late na ako nakatulog kagabi siguro bagong higaan na naman. Magkasaa kami ni Mara dito sa kwarto para narin kapag may online class mas mdali makapagtanong ng mga clarification. 

Gagawa na naman ng bagong routine para maging productive ang araw. Kailangang mag-aral para maubos na ang mga module na yan. Kailangan na ding maglaba dahil kulang ang damit kong dala. Dala ko pa ang mga scrub suit ko dito dahil wala na akong maisusuot. 

Wala akong maintindihan sa statistics, walang pumapasok sa utak ko. Hays.

Napapaisip din ako kung saan nakuha ng mga kasama ko yung virus. May dalawa kaming postive na handle, isa sa ICU at isa sa COVID ward. How come kaya na nahawa sila? Dalawang staff na hindi naman nakahandle ng postive. Palaisipan. Bahala na muna ang management diyan. Basta ang goal natin ay makauwi ng negative sa boarding house.

Hindi na naman ako makakauwi ng Coron, lockdown ang Culion. Balik pasuyo ulit. Nag-aalala tuloy ako kay Mommy pero okay naman siya. Tiwala lang kay Lord. Nakakalungkot, pero kailangan maging matapang at malakas ang isip para hindi panghinaan. 

Bukas ay ikatlong araw na namin. Kapit lang.

First Day of Quarantine 2021

Pagkatapos ng meeting namin kagabi sa COVID ward ay dinala na kami dito sa Hotel Maya. 

Unang araw na ng quarantine namin.

Panibagong adjustment sa lugar na aming paglalagakan ng limang araw. 

Pagkatapos namin maexpose sa positive na patient, bibilang ng limang araw bago pa kami maswab. Hopefully ay mag-negative lahat kami. 

Kinahapunan, nabalitaan namin na may mga staff na pinasok sa ospital at subjecy for swab at later on ay napabalita na maglolockdown ang ospital.

Kinabahan na ako, marami na akong naisip kung ano ang mangyayari. May pagkakataon na hindi ako mapakali. Iniisip ko, what if kung mayroon nga silang virus. Paano na mangyayari yun?

Lockdown na ang ospital. 

Tinawagan ako ng head nami na ililipat daw kami sa Olazabal hall, dahil yung mga staff na nakasalamuha ng mga admitted staff ay ilalagay sa Hotel Maya. 

Nag-empake na kami ng gamit. 

Lumabas kami sa ng hotel at sinundo ng sasakyan. Pagkadating namin sa gate at pila ng mga kawani for contact tracing. 

Dark times. 

Parang isang madilim na panaginip ang nangyayari. Mga kaibigan at kakilala ko ang mga suspect. Nakakakaba .

-Adva Birenbaum-

Alimango Night at Dok Charlie's Crib

September 2015:

G agad kapag may padinner si Dok Charlie dito sa bahay niya, lalo na kung maulan at malamig ang panahon.

This night was alimango night, medyo marami ang huli. Busog lusog na naman ang aming tiyan. At may bagyo pa ata nung gabi na yan. Diba mam Joya?